Hans Ronda

In de mannengroep ging het gisteravond over omgaan spanning en stress. Veel mannen ervaren stress in hun leven en voelen spanning in hun lichaam. Hierdoor gaan ze veel in hun hoofd zitten en vaak nog harder werken. Tot het harde werken even niet meer lukt en dan storten ze ineen en kunnen ze gaan verdoven of afleiden. De window of tolerance is een mooie tool om hier inzicht in te krijgen en iets anders te doen.

Veel mannen die ik spreek hebben vooral hun zachte kant ontwikkeld. Ze passen zich snel aan en hebben de neiging om te zorgen en te pleasen.
Ze zijn meer met hun aandacht bij de ander en niet bij zichzelf.
Dan is het moeilijk om je grenzen aan te voelen en aan te geven. En lastig om je behoeften te uiten.

Als volwassen man loskomen van de verstrikking (of verstikking) van moeder is van groot belang om ook volwassen relaties aan te gaan.
Anders blijf je de liefde die je van mama nodig had in alles zoeken om je heen, relaties, spullen, werk, verslavingen enz.

Als kleine jongen voelde ik me klein en kwetsbaar en wilde ik groot en sterk zijn. Hierdoor ben ik me vaak groter voor gaan doen. Van buiten leek ik sterk, van binnen voelde ik me leeg en kwetsbaar. Dit kostte veel energie. Gelukkig heb ik ontdekt hoe ik nu werkelijk contact met kracht kan maken en help ik andere mannen daar nu ook mee.

Zo’n rijk thema, met zoveel facetten. En zeker voor mannen een thema waar ze vanaf zijn geraakt. Vaak wordt kracht overschreeuwd of juist ingehouden.
In de mannen waarmee ik werk komt KRACHT altijd terug. Voor mijzelf ook een belangrijk en terugkerend thema.

Mannen die elkaar ontmoeten in kracht. Niet tegen maar met elkaar. Dat zouden meer mannen moeten doen.
Kracht is zo’n rijk thema om met mannen over te delen. Wat is kracht voor jou? Waar hou jij je kracht nog in? En wat als je werkelijk met jou kracht komt?

Wat een fijne mannengroep was het weer. Mooie reacties van de mannen die krachtig, ontspannen en meer verbonden met zichzelf weer vertrokken. Altijd weer spannend vind ik, een nieuwe groep mannen. Ergens voel ik dan een angst dat ze het niks vinden wat ik aanbied, zo’n “wie ben ik nou om dit aan te bieden-gedachte”. Die komt toch iedere keer weer even voorbij.

De meeste mannen die bij mij komen lopen al lang rond met zichzelf voor ze steun zoeken. Ze hebben al lang klachten van spanning, onrust, gemis aan richting en weinig verbinding met zichzelf. Voelen zich niet goed genoeg, zitten veel in hun hoofd en hebben weinig contact met hun lijf.
Dat leidt vaak tot harder werken, meer pleasen, verdoven en afleiden. De aandacht gaat dan nog meer bij jezelf weg. Het is een doodlopende weg waar je vaak lang op kan blijven lopen. Daar loop je uiteindelijk op leeg. Het voelt eenzaam, geeft geen voldoening, geen richting, geen verbinding en geen zingeving.
Dat kan anders!
Om verder te kunnen groeien in het leven heb je steun nodig. Vaak hebben we vroeger een steunende omgeving gemist. Dit kunnen we nu anders doen. Daar zijn meerdere manieren voor die ik met graag met je deel.

Wat een belangrijk thema is vader voor mannen, merkte ik weer. Mannen die voor het eerst met andere mannen over hun vader deelden. Met een foto van vader waarmee hij een plek in de cirkel kreeg. Aangrijpende verhalen over afwezige vaders, die soms wel fysiek maar emotioneel niet aanwezig waren. Het delen hierover en zien dat er in het hier en nu steun van mannen is, kan enorm helend zijn.